E lindur në Damask të Sirisë, më 3 nëntor 1956, nga një baba shqiptar, Haki Kallaba, dhe një nënë ukrainase, Ana Senkiewicz, historia e jetës së Faruza Kallabës është një histori rezistence, guximi dhe përkushtimi. Familja Kallaba u zhvendos nga Siria dhe u vendos në Çikago, SHBA, ku Faruza u rrit dhe vazhdon të jetojë edhe sot.
Njëzet e pesë vjet më parë, Faruza Kallaba mori pjesë në një mision historik që do ta lidhte përgjithmonë me çlirimin e Kosovës. Si pilote në fushatën e bombardimeve të NATO-s kundër forcave serbe, Kallaba luajti një rol vendimtar në përpjekjen për të përfunduar pushtimin e Serbisë. Kjo fushatë ishte një pikë kthese në konflikt, duke kontribuar në mënyrë të rëndësishme në rrugën e Kosovës drejt lirisë.
Duke reflektuar mbi 25-vjetorin e fushatës së bombardimeve, Kallaba ndan mendimet dhe kujtimet e saj me një emocion të thellë. “Çdo përvjetor më bën të reflektoj mbi babanë tim dhe njerëzit e Kosovës. Babai më mungon, por gjej ngushëllim duke qenë me familjen e tij dhe të imen,” thotë ajo. Duke kujtuar misionet e saj mbi Kosovë, ajo flet për sfidat e mëdha me të cilat u përball, përfshirë netët e kaluara në ajër, duke rimbushur avionët gjatë fluturimit nga baza e tyre në Francë. “Kishte shumë netë të rëndësishme. Bëmë gjithçka që mundëm për të ndihmuar Kosovën, dhe për mua, kjo ishte diçka e mrekullueshme,” kujton Kallaba.
Kallaba gjithashtu flet për mundësinë unike që pilotët kanë për të zgjedhur misionet e tyre, dhe si ajo menjëherë vullnetarizoi për operacionin në Kosovë. “Kur doli mundësia, isha e para që u regjistrova sepse ishte shumë e veçantë për mua. Kjo ishte kulmi i karrierës sime, veçanërisht tani që po afrohem drejt pensionimit,” thekson ajo.
Sot, uniforma ushtarake e Kallabës shfaqet në një muze në Kosovë, një nderim që e mbush atë me krenari të madhe. Herën e fundit që ishte në Kosovë ishte në vitin 2004, një vizitë që ishte shumë emocionale, veçanërisht pasi babai i saj ndërroi jetë në vitin 2008. Sakrificat personale dhe kontributet e saj në përpjekjen për çlirimin e Kosovës mbahen mend dhe festohen, duke e shënuar atë si një figurë të dalluar jo vetëm në komunitetin Shqiptaro-Amerikan por edhe përtej.
