Presidenti Clinton, presidenti që ka udhëtuar më shumë në shtete të huaja, viziton Tiranën në Ditën e Pavarësisë në SHBA.
Vizita e Presidentit Clinton në Tiranë sot, më 4 korrik, është një vizitë në interesin tonë kombëtar, për të përshëndetur me ngrohtësi Bill Clintonin në këtë datë të veçantë, ku ai ka zgjedhur të vizitojë kryeqytetin e vendit tonë. Me Presidentin Clinton, sigurisht, “ne kemi nevojë më shumë për të se sa ai ka nevojë për ne.”
Ai është presidenti i vendit më të pasur dhe më të fuqishëm në botë. Përtej pasurisë dhe fuqisë ushtarake, SHBA ka marrë me të drejtë rolin e “policit” dhe “gjykatësit” global.
Shumica e shteteve, edhe nëse nuk deklarohet hapur, pajtohen që gjatë çdo mandati presidencial, Amerika ka qenë e drejtë dhe kujdesshme në marrëdhëniet e saj me vendet e tjera. Kjo është treguar dy herë në historinë tonë si shqiptarë: në vitin 1920, Presidenti Wilson ndaloi ndarjen e Shqipërisë në Konferencën e Paqes, e cila shënoi një kthesë pas notes amerikane në mars 1920. Dhe në vitin 1999, SHBA, së bashku me NATO-n, ndërhyri ushtarakisht për lirinë e Kosovës.
Në krye të prezantimit të saj në Senatin amerikan, para miratimit të detyrës së saj në Shqipëri, Ambasadorja Yuri Kim (dhjetor 2019) përmendi mbështetjen që SHBA ofroi Shqipërisë, duke parandaluar ndarjen e territorit të saj në fund të Luftës së Parë Botërore.
Ajo e përmendi me qëllim!
“E vërteta, që deri tani nuk e dinim ose nuk e thoshim, thotë se nga viti 1918 deri në vitin 1920, Presidenti Woodrow Wilson dhe Qeveria amerikane jo vetëm e mbrojtën Shqipërinë nga ndarja territoriale, por patën në planin e tyre përcaktimin final dhe të sakta të kufijve, me qëllim të bashkimit të të gjithë shqiptarëve, të shpërndarë kudo, rreth qendrës së qendrës, me qëllimin përfundimtar për të realizuar një shtet të bashkuar.”
Ish-Presidenti i SHBA-së Bill Clinton tha në Prishtinë gjatë vizitës së tij më 12 qershor 2019, se ndjehet i nderuar që ka qëndruar me popullin e Kosovës “kundër përfshirjes etnike dhe për lirinë e tyre.” Ai u përshëndet si një hero në qendër të Prishtinës gjatë kremtimit të 20-vjetorit të hyrjes së trupave të NATO-s në Kosovë, të festuar si Dita e Pavarësisë më 12 qershor.
Clinton: “Kam një fotograf në zyrën time në New York, është një foto në Prishtinë pas përfundimit të konfliktit, me Sekretaren Albright, Gjeneralin Clark, Tony Blair, dhe mua. Çdo ditë shikoj atë foto për t’u kujtuar qëllimin kryesor që i bëri të justifikonte përdorimin e forcës. Më kujtohen fytyrat e qytetarëve kur i takova këtu 20 vjet më parë, në një shkollë në Ferizaj. Atë ditë, tha diçka që dua ta them edhe sot: 78 ditë të sulmeve ajrore të NATO-s mund të kenë fituar këtë luftë, por vetëm qytetarët që ishin në shkollën e mesme atë ditë dhe të tjerët qytetarë të Kosovës mund të fitojnë paqen. Dymbëdhjetë vjet më vonë, mendoj se keni bërë një punë të mrekullueshme në arritjen e paqes, dhe e di që në kohën e paqes, gjëja më e rëndësishme është të shikohet përpara.”
Clinton tha se gjithmonë do të ndjehet i nderuar që është në Kosovë, e lirë.
Këto analiza dhe raporte janë shkruar kaq qartë dhe me saktësi, duke ruajtur vlerën e tyre edhe sot. Në fakt, frazat dhe formulimet e përdorura para 100 vjetësh vazhdojnë të përdoren nga politikanët amerikanë si qëndrime të vazhdueshme dhe serioze lidhur me marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe vendet fqinje.
Por si ndodhi që udhëheqësit e vendit më të fuqishëm në botë investuan kaq shumë në një popullsi prej më pak se 7 deri në 8 milionë shqiptarë në Ballkan, historia e të cilëve, përveç kohëve të Skënderbeut, kurrë nuk kishte kalojë kufijtë ballkanikë?
Përgjigjen do të gjejmë në gjurmët e lënë në dokumentacionin historik për të shpjeguar këtë dash
