Ishte menduar të ishte një ditë e zakonshme pune për Simona Xhekaj, në turnin e saj tek Costco në Stoney Creek, Ontario. Ajo nuk kishte planifikuar asgjë tjetër veçse të përfundonte orarin e punës dhe mbrëmjen ta kalonte duke parë televizor. Por e marta nuk ishte një ditë e zakonshme. Për herë të parë në histori, të dy djemtë e saj, Arber dhe Florian, do të visheshin me fanellën e Montreal Canadiens dhe do të luanin bashkë në Bell Centre, një nga arenat më të mëdha të hokejit në botë.
Fillimisht, Simona kishte vendosur të mos mungonte në punë. Por shefi i saj, që e dinte se çfarë po ndodhte atë mbrëmje, nuk pranoi ta linte. “Të dy djemtë e tu po luajnë bashkë? Kush e di a do të ndodhë ndonjëherë përsëri. Duhet të shkosh” i tha ai. Dhe këto fjalë e bindën. Pa menduar dy herë, Simona hipi në veturë dhe u nis në një udhëtim gjashtëorësh drejt Montrealit.
Ajo nuk u tregoi djemve. Arber dhe Florian jetojnë bashkë në një apartament në qendër të Montrealit dhe, si çdo ditë ndeshjeje, pasdite fjetën një sy gjumë. Kur u zgjuan, nuk e besuan atë që panë: në dhomën e tyre të ndenjjes po rrinte e ulur nëna e tyre, pas një rruge të gjatë e të lodhshme. “Ishte emocionuese” tha Arber. “Ajo udhëtoi gjashtë orë dhe nesër kthehet menjëherë në punë. Që të ishte këtu për të na parë të dyve, ka qenë diçka shumë e veçantë.”
Për familjen Xhekaj, kjo nuk ishte thjesht një ndeshje hokeji. Ishte shpërblimi i shumë viteve sakrifice. Arber e Florian nuk kanë ardhur nga një familje me mundësi të mëdha financiare. Hokeji shpesh quhet sport i të pasurve, ku kërkohet pajisje e shtrenjtë, udhëtime të pafundme dhe shumë shpenzime. Por familja Xhekaj e bëri realitet ëndrrën pa pasur para, vetëm me vullnet dhe sakrificë. “Prindërit tanë kanë dhënë gjithçka për ne” tha Arber. “Kanë fjetur në makina, kanë bërë orë të tëra rrugë për të na çuar në stërvitje në Toronto, kanë kaluar net pa gjumë e turne të pafundme, duke shpenzuar çdo qindarkë që kishin vetëm që unë dhe Florian të luanim. Për nënën tonë, të na shihte në tribunë sonte, është më shumë sesa një ëndërr.”
Ndeshja vetë i dha edhe më shumë peshë kësaj historie. Florian shënoi golin e dytë të Canadiens në fitoren 4–2 kundër Philadelphia Flyers dhe tregoi forcën e tij duke u përplasur fizikisht me veteranin Nicolas Deslauriers, një nga lojtarët më të njohur për ashpërsinë e tij. Nga ana tjetër, Arber e mbylli ndeshjen me një gol në portën bosh, duke siguruar fitoren, dhe si gjithmonë ishte i pathyeshëm fizikisht. Emri Xhekaj u shënua pesë herë në fletën zyrtare të ndeshjes. Për Simonën, çdo moment ia vlejti më shumë sesa gjithë kilometrat që kishte lënë pas atë ditë.
Por përveç emocioneve familjare, kjo ndeshje dha edhe një shenjë të qartë për të ardhmen. Trajneri i Canadiens, Martin St. Louis, ka thënë disa herë se skuadra e tij është plot talent të ri, por i mungon pak ashpërsi dhe forcë fizike, atë që e quan “sandpaper”. Lojtarë që dinë të luajnë me shpejtësi e teknikë, por që njëkohësisht nuk kursejnë trupin në duel, janë shumë të rrallë në NHL. Arber e ka vërtetuar se sjell pikërisht këtë element në Montreal dhe tani Florian po tregon se mund ta bëjë edhe ai.
Goli i Florianit erdhi pas një momenti tipik të hokejit të vërtetë: një shok i skuadrës pranoi një goditje të fortë vetëm për të mbajtur topin në lojë, dhe Florian shfrytëzoi rastin për të shënuar. Ishte gol i ndërtuar nga përpjekja dhe vendosmëria, ashtu si gjithë karriera e tij deri më tani. Përleshja me Deslauriers tregoi gjithashtu se ai nuk trembet, madje as përballë një lojtari të madh. Arber pranoi se e kishte të vështirë ta shihte vëllain në një duel të tillë. “Në fillim u frikësova, por pastaj e kuptova që nuk është më djaloshi i vogël. Jam krenar për të. Ai e di rolin e tij dhe e bën shumë mirë.”
Organizata e Montrealit i ka draftuar të dy vëllezërit si lojtarë më të rritur se moshat tipike të draftit, duke besuar te puna e tyre e palodhur, forca dhe zemra që sjellin. Të dy kanë kontrata NHL dhe ka gjasa të luajnë më shumë këtë sezon në AHL me Laval Rocket, por mbrëmje si kjo tregojnë pse klubi ka kaq shumë besim tek ata. Kapiteni Nick Suzuki pranoi se të qenurit më të ashpër është diçka që duhet të vijë edhe nga vetë ekipi, jo vetëm nga jashtë. Florian me performancën e tij tregoi se kjo forcë e brendshme ekziston.
Për Simonën, të shihte dy djemtë e saj në të njëjtin ekip, në një arenë legjendare si Bell Centre, ishte ëndrra më e bukur e një nëne. Por ajo ndoshta pa edhe diçka më shumë – ndoshta pa fillimin e një kapitulli të ri ku të dy djemtë e saj do të jenë bashkë për një kohë të gjatë në NHL. Nga një familje modeste shqiptare që ka fjetur në makina për t’iu përkushtuar sportit, deri te duartrokitjet e 20 mijë tifozëve në Montreal, udhëtimi i familjes Xhekaj është dëshmi e gjallë e sakrificës, krenarisë dhe ëndrrës së realizuar.
Të martën në mbrëmje, mbi shpinat e dy fanellave të Canadiens, nuk ishte thjesht një mbiemër. Ishte një histori shqiptare suksesi në Amerikë. Ishte emri Xhekaj, që sot simbolizon përkushtim, sakrificë familjare dhe forcën e të mos u dorëzuar kurrë.
